Osmanlı İmparatorluğu’nun son döneminde yapılan ilk anayasa nedir?

Osmanlı İmparatorluğu’nun son döneminde yapılan ilk anayasa, 1876 Anayasası olarak bilinir. Bu anayasa, Osmanlı İmparatorluğu’nda meşrutiyetin ilan edildiği dönemde kabul edilmiştir. İmparatorluğun içinde bulunduğu siyasi ve toplumsal değişimlere yanıt olarak ortaya çıkmıştır.

Kanun-i Esasi olarak da bilinen 1876 Anayasası, II. Abdülhamid döneminde yürürlüğe girmiştir. Anayasa, imparatorluğun siyasi sisteminde önemli bir dönüşümü temsil etmiş ve güçler ayrılığı, halkın temsilcileri tarafından seçilen meclisler, yargı bağımsızlığı ve temel hak ve özgürlükler gibi ilkelere yer vermiştir.

Ancak, 1876 Anayasası’nın uygulanması karmaşık ve istikrarsız bir sürece sahip olmuştur. II. Abdülhamid, anayasayı askıya alarak otoriter bir yönetim tarzı benimsemiş ve anayasanın etkisini sınırlamıştır. Bununla birlikte, anayasa, Osmanlı İmparatorluğu’nda meşrutiyetin temel bir dayanağı olarak kabul edilmiş ve sonraki yıllarda yapılan anayasa girişimlerine temel oluşturmuştur.